Bob Dylan - It's Not Dark Yet

Shadows are falling and I've been here all day
It's too hot to sleep and time is running away
Feel like my soul has turned into steel
I've still got the scars that the sun didn't heal
There's not even room enough to be anywhere
It's not dark yet, but it's getting there

Wielki Bob Dylan o ciemnościach, które jeszcze nie zapadły, ale nadciągają... O morzach kłamstw i duszach zmieniających się w zimną stal... A jego schrypnięty, zniszczony głos brzmi głośniej niż wrzask niejednego rockowego słuchacza. Co powoduje, że tego starszego pana (z gardłem, przez które przelała się niejedna szklanka whisky) warto posłuchać? Jak słusznie zauważył Filip Łobodziński - "Dylan po prostu ma coś do powiedzenia". Biorąc pod uwagę pseudomuzyczne produkty przelewające się przez MTV i radia - to rzadki dar. No i Dylan pisze takie teksty, że Nobel z literatury po prostu mu się należy jak mało komu... Miłego słuchania i zadumy. I niech mi ktoś powie, że Amerykanie nie mają kultury...


I was born here and I'll die here against my will
I know it looks like I'm moving, but I'm standing still
Every nerve in my body is so vacant and numb
I can't even remember what it was I came here to get away from
Don't even hear a murmur of a prayer
It's not dark yet, but it's getting there.